پیام استاد خانم شجاعی از هلند :  عکسی که ارائه شده سال اول تدریس من سال ۱۳۴۷  در کلاس سوم ابتدایی است که هنوز هم به تک تک  آنها دلم تنگ میشود، فکر میکنم هنوز به آن سن باقی ماندند، آنها فرشته های پاک و معصوم بودند، کاش می شد همه آنها را در آغوش بگیرم و ببوسم. در همین اطاق بعد از ساعت ۴ عصر کلاس بزرگسالان را داشتم که به دلایلی از یادگیری خواندن و نوشتن محروم مانده بودند. آنموقع در باویل برق نبود، کلاسهای شبانه با وجود چراغ زنبوری عملی می شد، که باز هم خاطرات بسیار خوبی از آن زمان دارم. سال بعد به ساختمان دبستان ابوریحان منتقل شدیم، که آنجا سمت ناظم مدرسه بودم. خدا را شکر حالم خوب است، ۳۸ سال است در هلند زندگی میکنم، بزودی ۷۸ سالم میشه. از این طریق به فرزندان عزیزم که اکنون خود دارای فرزندان عزیز هستند سلام میگویم و پیشرفت و موفقیت آنها را از خداوند متعال خواستارم.

❇️آدرس سایت خبری باویل
bavilolya.ir
🌐باویل نیوز
@bavilkhabar

ارسالی مهندس عابدین عیوضی

خانم باهره شجاعی معلم ابتدایی بصورت اکابر یا شبانه مادر بنده بودند
و اکنون مادر من توانایی‌های قرآن خواندن و یا شمرده شمرده خواندن دارو ها را مدیون زحمات ایشان هستند.
مادرم خیلی از ایشان و زحماتشان بصورت شبانه زیر نور چراغ زنبوری و فانوس در مدرسه بیابانی (مدرسه واقع در کوچه ما و جنب منزل مرحوم حیدر وثوقی و مرحومه فرنگیس بیابانی) تقدیر و تشکر کردند؛ خیلی از خوبی هایشان گفتند و برای سلامتی و عاقبت بخیری ایشان دست به دعا بردند.

ارسالی از طرف شما در مورد عکس تاریخی اولین مدرسه باویل که در خانه بیابانی تشکیل می شد:

با سلام آقای پرویزی، بنده ناصر شجاعی برادر کوچک خانم باهره شجاعی هستم که ساکن سیدنی هستم .
از دیدن عکس خواهر بنده در سایت شما سورپرایز و خوشنود گشتم. ممنون از زحمات …
یادم هست که همزمان با خواهر بنده که از باویل سفلی بود خانم های دیگری از باویل علیا بودند خانم صاحب سنگ و خانم طاهری که مدیر بودند و کسان دیگری که احتمالا خواهر بنده می‌توانند اسم ببرند  .
ولی در باویل سفلی خواهر بنده اولین دختری بودند که دیپلم گرفتند و دختر خانم دوم خانم منیزه عباسی که پدرشان معلم بود ۱۲ سال بعد دیپلم گرفت  یعنی از شاگردان باهره.
بعد از آن خانم ژاله عباسی خواهر کوچک منیژه و خواهر علی و هوشنگ عباسی و خانم فاطمه ابولی و شاید  کسان دیگر در مقام سوم قرار داشتند